Ronald | 8 juli 2015, 17:45 |
Ronald | 30 maart 2012, 19:13 |
9 april 2016, 18:56
Ronald |
een vetmouche ( vetmoesj ? ) is een viezerd, een smeerpoets. Een etymlogie is niet zo dadelijk te vinden. Mogelijke verklaring is de volgende : eeuwen geleden bestonden er vetkaarsen ( "chandelle" ) en waskaarsen ( "bougie" ). De wiek van de chandelle was gewikkeld in talg ( = vet )en meel. Dit organisch materiaal diende regelmatig ingekort te worden ( snuiten ), want anders begon de verbrande wiek te roken en te stinken. In het Frans bestond de uitdrukking " moucher la chandelle ". Een vetmouche is dus mogelijk gewoon een vuile kaarsensnuiter. Ter info : de "bougie" ofte waskaars was véél duurder, want gemaakt van bijenwas, en rookte dus ook niet. Ze diende alleen gesnoten ( vlam afgedekt ) te worden als men ze wilde uitdoven. Het hoeft geen betoog dat de waskaars alleen voor de rijken te betalen was. En voor de kerk, natuurlijk... |
9 april 2016, 18:47
Ronald |
Krawaat komt van Croaat. Mensen uit de Balkan hadden ( hebben ? :D ) niet zo'n beste faam... |
4 september 2013, 14:55
Ronald |
is het woord "pochèngse" al opgenomen in het woordenboek ? Waarschijnlijk afgeleid van "patience", maar werd vroeger ook gebruikt als algemeen stopwoord, en kon dus evengoed betekenen : 'n momentje, wacht even, sorry, etc; |
9 februari 2011, 20:13
Ronald |
in de wetenschap dat een goede suggestie van VIJF JANUARI nog steeds niet in het woordenboek is opgenomen doe ik zelf toch maar een poging : mijn moeder, als ze het had over een oude vervelende dame, noemde die "een ouw' kween". Die uitdrukking dateert vermoedelijk van het begin 20ste eeuw, en heeft mogelijk met Queen Victoria te maken. In de jaren '20, toen mijn moeder kind was, werd die uitdrukking in het Hobokense courant gebruikt. |
Z'hee 'eur schèlle nog ni verdind.
Betekenis :
mijn moeder gebruikte die uitdrukking om een sopraanstem aan te duiden. Zij vond zo'n stem niet mooi, en de betekenis is : ze moet nog veel moeite doen om haar geld te verdienen ( schèlle = schellingen - cfr. Oostenrijkse schilling ). De uitdrukking stamt waarschijnlijk van de tijd der Oostenrijkse bezetting van onze gewesten ( 18de eeuw )