Een dubbele negatie is een zinsconstructie waarin een tweede ontkenning gebruikt wordt om een ontkenning versterkt aan te geven. Door de dubbele ontkenning ("nooit" en "geen") zou de zin "Ik heb nooit geen dorst" volgens strikt logische regels de bewering opgevat moeten worden als: "Ik heb altijd dorst". Dit is dan ook de reden dat een dubbele negatie – al wordt de werkelijke bedoeling meestal goed begrepen – in het Standaardnederlands als fout wordt ervaren. Het gaat echter niet om logica, maar om een taalverschijnsel dat bedoeld is als versterking van de negatie.