Wannes Van de Velde - Et verlange van de ziêman
Orig. "Het verlangen van de zeeman"
Et verlange van de ziêman
Het verlangen van de zeeman
De ziêman zukt nen orizon
De zeeman zoekt een horizon
e laend vörbij de bare
een land voorbij de baren
wor a' de zörge ni bestaan
waar de zorgen niet bestaan
die nae z'n art bezware
die nu zijn hart bezwaren
En a vertrekt meh' volle móed
En hij vertrekt met volle moed
veriênigd meh' de ziê
verenigd met de zee
versmolte meh' de staereglóed
versmolte met de sterrengloed
en et kresse van de miêw
en het krijsen van de meeuw
Refrein:
De ziêman, de ziêman, 't is oek mor ne mens
De zeeman, de zeeman, het is ook maar een mens
een dolende ziel in de nacht
een dolende ziel in de nacht
de ziê is een leegte, geluk blefd ne wens
de zee is een leegte, geluk blijft een wens
nen droêm waar de ziêman oep wacht
een droom waar de zeeman op wacht
En goh' de ziêman langs de raend
En gaat de zeeman langs de rand
van vremde witte straende
van vreemde witte stranden
dan schrijfd de ziêman in et zaend
dan schrijft de zeeman in het zand
wa' zen ek meh' die laende
wat ben ik met die landen
Wa' zen ek meh nen orizon
Wat ben ik met een horizon
diên alted varder drijfd
die altijd verder drijft
onder et zwijge van een maan
onder het zwijgen van een maan
die eure kring beschrijfd
die haar kring beschrijft
(refrein)